1.1 ALMAN HAMAMBÖCEĞİ ( Blatella germanica )
Dünya'da en yaygın olarak bulunan hamamböceğidir
Soluk sarı-kahverengidir.
Boyu 1,5 cm kadardır.
Yumurta kapsülünden ortalama 30-50 adet yavru çıkar.
Bir yağ damlası 50 hamamböceğinin bir ay beslenmesi için yeterlidir. Sırf su ile bir ay yaşarlar.
1.2 AMERİKAN HAMAMBÖCEĞİ ( Periplanata americana )
3,5-4 cm boyutunda kırmızımsı kahverengidir
Ergin olanlar 2-3 ay aç kalabilir fakat susuzluğa 1 ay dayanabilirler.
Yiyecek ve içecek aramak için yuvalarından 7-30 metre ayrılabilirler.
Dişi bir kere döllenip ömrü boyunca yumurtlayabilir.
Yumurta kapsülü ortalama 12 yavru içerir .
1.3 DOĞU HAMAMBÖCEĞİ ( Blatta orientalis )
2,5 cm boyundadır.
Koyu kahve renginden siyaha kadar değişen renktedir.
Halk arasında karafatma veya karaböcek olarak isimlendirilmektedir.
Ergin olanlar aç 1 ay, susuz 15 gün yaşayabilirler.
Yumurta kapsülünde ortalama 25-30 yavru bulunur .
1.4 KARINCA
Karınca, karıncalar (Formicidae) familyasını oluşturan, yaban arıları ve arılarla birlikte zar kanatlılar (Hymenoptera) takımında yer alan, sosyal yaşam gösteren böceklere verilen ortak addır. Karıncalar, Kretase Dönemi'nin ortalarında, 110 ile 130 milyon yıl önce yaban arısına benzeyen hayvanlardan türemiş ve çiçekli bitkilerin ortaya çıkışından sonra çeşitlenmiştir. Günümüzde 12.000'den fazla türü sınıflandırılmıştır ve yaklaşık 14.000 civarında türü olduğu sanılmaktadır

1.5 PİRE
Tropik, astropik ve ılıman bölgelerden kutup bölgelerine kadar yayılmış olan bu böcekler özelleşmiş vücut yapıları sayesinde memelilerin ve kuşların derisine tutunarak kanlarını emer, konakları arasında yer değiştirirken son derece tehlikeli hastalıkları da bulaştırabilir. Vebanın insanlara bulaşmasında başrolü oynayan keme piresi (Xenopsylla cheopis) ve akrabaları ortaçağda Avrupa nüfusunun yaklaşık dörtte birinin ölümünden sorumludur.

1.6 KULAĞAKAÇAN
Kulağakaçan (Forficula auricularia), Karınlarının bitimindeki çatal şeklindeki kıskaçlarıyla göze çarparlar. Dermaptera takımındaki bu böcekler hem etçil (küçük böceklerle) hem de otçul olarak beslenirler. Yavru bakımı yapan böceklerdir. Kışları ağaç kavukları, taş dipleri, duvar çatlakları gibi kuytu köşelerde geçirirler. Bu yüzden evlerde de görülebilirler. Kulağakaçan ismi yanlış inanışlardan ileri gelmektedir; birçok insan kulağa girip beyine yerleştiğini düşünmektedir. Sanılanın aksine zararsız böceklerdir.

1.7 TESBİH BÖCEĞİ
Tespih ya da tesbih böcekleri (Isopoda), Malacostraca sınıfından, suda ya da karada yaşayan, yedi çift bacaklı kabuklu takımıdır. Fosillerine en az 300 milyon yıl önceki dönemlerda rastlanır.
1.8 AKREP
Akrep, örümceğimsiler sınıfının Scorpiones takımını oluşturan genellikle sıcak ve nemli bölgelerde yaşayan, vücutları sert kitin bir tabaka ile örtülü, kıvrık ve kalkık kuyruğunda zehir iğnesi bulunan eklembacaklılara verilen ad.

2009 yılı rakamlarına göre akreplerin yaşayan 1753 türü bulunur. Türkiye'de 11 cinste toplanan 23 türü bulunur. Dünyanın en uzun birinci akrebi 23 cm boyuyla Heterometrus swammerdami, ikincisi ise 20 cm boyuyla Pandinus imperator türleridir. Teraryumda bakılan bazı akrepler 8 yıla kadar yaşasa da, doğada ömürleri bundan daha kısadır.

1.9 TAHTA KURUSU
Tahtakurusu, Hemiptera takımının Cimicidae familyasından böceklerin ortak adıdır. Bunlar yalnızca memelilerden ve kuşlardan kan emerler. Kan emmek için geceleri konukçularına yanaşırlar. Diğer zamanlarda ışıktan korunmuş yerlerde saklanırlar.

En çok bilinen türü koyu kırmızımsı kahverengi renkte ve 5 mm boyunda olan Cimex lectularius 'tur. Başlangıçta yarasa paraziti olduğu varsayılan bu hayvanların, mağara devrinden sonra insan paraziti olduğu düşünülmektedir

1.11 GÜMÜŞ BÖCEĞİ
Lepisma saccharina, halk arasında bilinen adıyla gümüş böceği; nişasta ve şeker ağırlıklı beslenen, gri parlak renkli, uzun ve basık bir böcektir. İki ile sekiz yıl arasında yaşayabilen gümüş böceği, yavruyken beyaz olup yetişkinlik dönemine girdikçe metalik parlak bir renk almaya başlar. Küçük bitişik gözleri ve uzun antenleri vasıtasıyla etrafını algılayan bu böcek, balığa benzer kıvrılma hareketleri ile ilerlemektedir. Bağıl nem oranının %75 ile %95 olduğu yerlerde yaşayan gümüş böceği çoğunlukla toprağa yakın zemin katlarda, garajlarda ve kömürlüklerde görülür.


1.12 KENE
Keneler zorunlu kan emici ektoparazitlerdir. Bacaklarının uçlarında çengeller ve vantuzlar vardır. Deriye rahatça yapışarak hortumlarıyla kan emerler. İyice şiştikten sonra kendilerini yere atarak konaklarından uzaklaşır, ot veya ağaçlara tırmanırlar. Ön ayaklarının uçları dokunma ve koku alma için özelleşmiştir. Ormanlarda bulunduğu ağacın altından bir hayvan geçtiği takdirde üzerine düşüp derisine yapışır ve etine hortumunu sokarak kanını emer. Kenelerin tükürük salgısı dokuları sindiren ve likefiye eden proteolitik enzimler içerir. İnsan ve hayvan hastalıklarının taşınmasında rol oynayan en önemli vektörlerdendir. Birçok bakteri, riketsiya, spiroket, virüs, parazit, mantar, protozoa ve solucan kökenli hastalığa sebep olabilirler. Ek olarak toksikozlar, felçler ve alerjik reaksiyonlara da yol açabilirler. Dünya'nın her bölgesinde bulunurlar.


1.13 ÇIYAN
Çıyanlar (Chilopoda) (Latince centi-, "yüz", ve , pedis, "ayak") , çok hızlı hareket eden, uzun vücuda sahip, eklembacaklılar şubesine ait bir Çok bacaklılar sınıfı. İri türleri zehirlidir, fakat allerji vakaları haricinde tehlikeli değildir, birçoğu boy olarak küçük olduğundan deriyi delemez, Antarktika dışında heryerde yaşarlar. Arı'larda olduğu gibi şahdamar, göz gibi organlar sakınılmalıdır, ısırılan yere buz uygulanması ağrıyı geçirir. Boyları 1 mm ile 30 cm arasıda değişir. Zararlıları yiyerek beslenir.


HAMAMBÖCEĞİ KONTOL VE MÜCADELESİ
Her şeyden önce haşerelerle savaşım bir toplum sorunudur , entegre mücadele yapılması gerekir.
Hamamböceği kontrolünde 3 ana yöntem vardır.
1. MEKANİK SAVAŞIM
2. KİMYASAL SAVAŞIM
3. BİYOLOJİK SAVAŞIM